Pozytywne zmiany

Po raz trzeci rodziłam w tym samym szpitalu w Warszawie. Pierwszy raz dlatego, że tam pracowała moja lekarka prowadząca ciążę, drugi raz dlatego, że znałam już miejsce i czułam się w nim w miarę bezpiecznie, a trzeci raz połączenie dwóch poprzednich powodów :-) Od porodu drugiego syna minęło dokładnie trzy lata i w przeciągu tych trzech lat sporo zmieniło się na plus. 

Przede wszystkim doświadczyłam prawdziwego kontaktu "skóra do skóry". Pierwsze dziecko dostałam dosłownie na sekundę, potem zaraz je zabrali do badania i zawinęli w pieluszki tetrowe i  kocyk, drugi synek od razu trafił do badania i też został owinięty kocykiem i pieluszkami, zaś trzeci syn trafił na mój brzuch na "bite" dwie godziny. Położna założyła mu tylko czapeczkę i przykryła pieluszkami i kocykiem. W pierwszym momencie byliśmy z mężem w szoku, dlaczego oni nie badają naszego dziecka i czy na pewno wszystko jest ok. Dziś wiem, że wszystko było ok :-) Synek spał sobie słodko na moim brzuchu, spokojnie ssał pierś. Miałam czas na patrzenie jak szuka brodawki i ją znajduje. I czas na zachwyt jak pięknie to wszystko Natura wymyśliła :-)

Doświadczyłam również zdecydowane lepszej obsługi na oddziale położniczym niż poprzednio. Położne bardziej interesowały się jak nam idzie karmienie, zjawiła się nawet u nas doradczyni laktacyjna, tak sama z siebie. Obchody lekarskie też wspominam bardzo dobrze, neontolodzy i ginekolodzy - wszyscy mili i pozytywnie nastawieni. Tacy ludzcy. Gdy wspominam moje dwa wcześniejsze pobyty w szpitalu to nie wyglądało to wszystko tak kolorowo. Albo teraz trafiłam na inną, "lepszą" kadrę medyczną?

Wiem jak bardzo kobiecie po porodzie obolałej, zmęczonej, nie wyspanej potrzebna jest życzliwość, uśmiech i pogłaskanie po dłoni :-) I ja to dostałam. I zaświadczam, że jest to możliwe nawet w publicznym szpitalu :-o A w ostatnim dniu mojego pobytu w szpitalu mnie też udało się pomóc dziewczynie, która miała problemy z karmieniem piersią. Oddałam jej nakładki silikonowe (na mnie były za duże) i od razu jej dziecko zassało pierś i mogła cieszyć się karmieniem :-) Podziękowała mi słowami "Życie mi Pani uratowała. Dziękuję." Gdy daje się dobro to ono powraca i krąży sobie tak pomiędzy ludźmi :-)

Powoli, powoli, ale ważne, że zmiany się dokonują. Myślę, że to w sporej części zasługa tej oto fundacji: Rodzić po ludzku.

Szpitalna rzeczywistość ;-)

I w ogóle miałam bardzo szczęśliwy poród, ale o tym innym razem... cdn. :-)