Osiem miesięcy

Oto nasz 8 miesięczny Wikula, Wikuś, Wikuń, Wikolandia lub Wiki rzadziej Wiktorek, tylko czasem Wiktoreczek ;-) W całej swojej okazałości :-))

Raczkuje już z prędkością światła ;-) Ma taki "motorek" w nóżkach i rączkach, że momentami za nim nie nadążam. Dosłownie. Zostawiam go czasem w jednym miejscu (siedzi sobie, czymś się bawi) i gdy przez minutę, dwie nie mam go na oku, potrafi nagle znaleźć się w drugim końcu pokoju albo nawet w innym pomieszczeniu. Nieraz muszę go szukać po mieszkaniu ;-)  A jak tata wraca z pracy to dopiero urządza w jego kierunku "sprinty" :-) Aż z tego wszystkiego przypomniał mi się pewien filmik krótkometrażowy: Jack-Jack Attak ;-)

Taki to Iniemamocny z naszego Wikula ;P Nawet trochę do niego podobny :-)

Dodatkowo przebranie pieluchy i ubranie go właściwie odbywa się w ruchu ;-) Jest bardzo bardzo ruchliwy. Na kolanach wysiedzi tylko wtedy gdy jest już naprawdę zmęczony i śpiący, a normalnie to non stop się wierci ;-) Nie lubi też zbytnio "uwięzienia" w foteliku samochodowym.

Zdarzyło mu się kilka razy nieświadowie powiedzieć "mamamama". Czasem też pojawia się "gaaaagaaa" w jego słowniku. Poza tym komunikuje się z nami przeróżnymi piskami i okrzykami ;-) Gdy natomiast jest już zmęczony i chce mu się spać tak sobie fajnie "jojczy" ;-)  Aaaa, eeeee, oooo i to czasem bardzo bardzo głośno i długo. Dodatkowo gdy jest śpiący ciągnie się albo za ucho albo za swoje włosy na głowie, skromne bo skromne, ale coś tam da się uchwycić :p

Z samym spaniem w dzień bywa u niego bardzo różnie. Generalnie ma lekki sen i łatwo go obudzić byle hałasem. Gdy jest w trakcie zasypiania i ktoś go z tego snu wyrwie (najczęściej są to starsi bracia :-o) nie ma szans żeby zasnął ponownie. Czasem wystarczą mu w ciągu dnia dwie krótkie 15 minutowe drzemki na regenerację. Czasem zdarza się też oczywiście, że pośpi dłużej.
Przy żadnym dziecku nie zachowywaliśmy się specjalnie cicho gdy spało w dzień i teraz też tak nie jest. Ale to, że Wiki jest wrażliwy na dźwięki to zauważyłam już w szpitalu, zaraz po urodzeniu. Był moment gdy miał jakoś 2 albo 3 miesiące a starsi chłopcy bardzo hałasowali, a on bardzo twardo spał - jednak te czasy noworodka dawno się skończyły :-o Chociaż niedawno bardzo płakał nam w samochodzie i mąż włączył bardzo głośno muzykę i w ciągu 3 minut zasnął :-) W ogóle muzyka na niego bardzo dobrze działa, gdy usłyszy muzykę od razu przekręca główkę w kierunku dochodzącego dźwięku. Lubi gdy mu śpiewam. Nasz repertuar to "Jadą, jadą misie" i "Pieski małe dwa" :-))


Lubi mnie ciągnąć za włosy, wprost to uwielbia. Ja już mniej, to chyba oczywiste :-)) Babcia nauczyła go robić "kosi-kosi łapci" czyli innymi słowy klaskać ;-) Jednak w domu jakoś nie chce klaskać, za to próbuje robić tacie "papa" co rano :-)

W ósmym miesiącu wyszły Wiktorkowi kolejne 4 ząbki tym razem u góry. Razem ma już 6 ząbków.

Kocha ściągać sobie skarpetki ;-) Po mieszkaniu nie ma problemu może na bosaka sobie raczkować czy stać, gorzej to wygląda na podwórku. Jedynym rozwiązaniem są rajstopy, narazie na stanie mamy jedne jedyne, bo raczej nie jesteśmy fanami rajstop dla chłopców :-o No ale chyba nie ma rady na Wika, trzeba się zaopatrzyć w rajstopy.

Jednym słowem boso przez świat ;-)

Niestety Wiki ma tzw. szpotawe stopy. W październiku jesteśmy umówieni na masaże stópek w przychodni, a potem będziemy się już masowali sami w domu.

Wiki je już coraz więcej, nadal jednak nie przepada za "dziecięcymi" obiadkami gotowanymi przeze mnie czy kupionymi. Najbardziej smakują mu zupy, które my jemy na obiad. Jadł już krupnik, ogórkową, pomidorową i rosół. Mięsko też podjada w całości, pokrojone przeze mnie w mniejsze kawałki. Bardzo garnie się do jedzenia tego co my jemy. Zdarzyło mi się pozwolić mu na spróbowanie surowego ogórka chociaż według kalendarza żywienia niemowląt powinnam to zrobić dopiero w okolicy 11 miesiąca. Zastanawiam się jak to było kiedyś kiedy takich kalendarzy żywienia niemowląt nie było? Jeżeli dziecko się do czegoś garnie czemu nie dać mu tego spróbować? Kiedyś chyba właśnie tym się kierowano - tym, że dziecko wyrażało chęć do zjedzenia czegoś i pożerało to dosłownie oczami ;-) No i chyba bardziej intuicją niż to jest teraz. Obecnie mamy szereg zakazów, nakazów, z których uważam należy korzystać czy się nimi kierować, ale jednocześnie nie popadać w przesadę wyłączając własną intuicję i potrzeby dziecka.

Przy okazji ćwiczy chwyt pęsetowy :-)